அம்மா

பாத்திரம் விலக்கையில்
ஒரு கை பின்னிருந்து
கையை விலக்கி  கூறியது
உனக்கேன் இது
நான் பார்த்து கொள்கிறேன் என்று

இதில் மட்டும் ஒரு அகந்தை
வியர்வை சிந்தவும் விடாத அகந்தை
பொறாமை குணம் வேறு
இவன் செய்திடுவானே என்ற பொறாமை
இதிலும் ஒரு பெருமிதம்
தன மகன் பருக்கை விடாமல்
ரசித்து உண்டுள்ளான் என்று

கைகள் இதனை செய்யும்போது
கண்கள் கூறியது
அங்கே பார் பால் பொங்கிற்று
அவன் துயிலுமுன்
அருந்த கொடு என்று

அவளின் எல்லா உறுப்பும்
இரு வேலை செய்யுமோ
கண்கள் பேசிடும்
பின்கழுத்தும் தொலை தூரம் பார்க்கும்
சுவாசம் அணைக்கும்

கடவுளுக்கு ஏன் இந்த வஞ்சகம்?

அவனுக்கும் அன்னை உண்டே 

அவள் உறுப்புகளும் 

இரு வேலை செய்யுமோ?

நம் அன்னையை மிஞ்சிடுவாளோ?

இருக்காது - இது ஒவ்வொரு 

மகனுக்கும் மகளுக்கும் 

இருக்கும் அகந்தை 

பெருமை உண்மை !!